Ligia Silasi vertelt:

Beste vrienden,

Ik ben blij om weer het eerste verhaal te schrijven van het jaar 2019. Deze keer gaat het om de tweelingzussen Eef en Tamara van 6 jaar. Ze zijn altijd vrolijk en dankbaar ondanks de financiële problemen waarmee hun gezin kampt. Ze maken deel uit van een groot gezin en wonen samen met de ouders, 4 broers, oma en 2 neven in een klein en enorm beschadigd huis. Het huis heeft twee ruimtes, daarin leven ze met 11 personen.

De winter is de moeilijkste periode, ze kunnen het huis niet warm krijgen met de kleine kachel die ze hebben en vaak is er ook niet voldoende hout om de kachel te stoken. De twee zussen zitten op school bij elkaar in de klas, maar thuis is er geen ruimte om hun huiswerk te maken en ze hebben Casa Rafa heel erg nodig. Als ze niet naar Casa Rafa konden, zouden ze ook niet naar school gaan.

Op de dagen dat ze niet genoeg te eten hebben stuurt de oma de meisjes naar Casa Rafa om te vragen of er mogelijk eten over is voor de kinderen die nog thuis zijn. De ouders van de meisjes zijn nooit naar school gegaan en kunnen niet lezen en schrijven, daardoor is het moeilijk voor hen om een baan te vinden. De vader werkt af en toe een dag in de bouw met een flex-contract en de moeder gaat soms afval sorteren.

Eef en Tamara hebben geen dag gemist op Casa Rafa en ze zijn blij dat ze deze kans hebben gekregen om naar school te gaan. We proberen hen alle hulp te geven, zodat ze naar school blijven gaan en het niet opgeven. We bieden eten, schoolmaterialen, hulp bij het maken van huiswerk en – ook heel belangrijk- we bieden hen de mogelijkheid om te douchen en schone kleren te dragen als ze naar school gaan.

Op een dag wilde ik het gezin helpen met wat stoelen, zodat ze konden zitten bij het eten, ik begreep later dat dit een nutteloze actie was, omdat ze helemaal geen tafel hebben. Ik wilde hen ook bestek geven, maar ze weten niet hoe ze bestek moeten gebruiken . Ze  hebben maar een paar borden en eten om de beurt of eten rechtstreeks uit de pot. De armoede in het gezin is groot en ze hebben een moeilijk leven.

Voor de zusjes is de tijd die ze bij Casa Rafa doorbrengen als een oase van vreugde en vrolijkheid waar ze wel altijd willen blijven. Door deze meisjes heb ik nog extra ervaren hoe belangrijk het is om je dankbaarheid uit te spreken en jezelf gelukkig te prijzen. Dankbaarheid en geluk hangen niet af van dure en mooie spullen die we graag willen hebben.

Geluk en tevredenheid moeten een manier van leven zijn, genieten van kleine dingen die we hebben of kunnen zien. Ik ben blij dat ik wat over de manier van leven van deze zusjes met jullie heb kunnen delen.

Ligia