Ligia Silasi vertelt:
Beste vrienden van Casa Rafa,
Elke keer dat ik de kans krijg om over onze kinderen te schrijven, voel ik dat jullie dicht bij mij en bij ons zijn. Vandaag wil ik een kort verhaal schrijven over een kleine jongen genaamd Mihai. Mihai heeft net groep twee afgerond en is binnenkort jarig. Hij wordt zeven jaar. Mihai maakt deel uit van een gezin met twee ouders en twee broers. Mihai is het oudste kind van het gezin. Het gezin woont in het dorp in een eenkamerhuis en ze delen de keuken met een ander gezin. De vader van Mihai werkt in de bouw met een flexcontract, als er werk voor hem is.
Vaak heeft de moeder geen eten om aan de kinderen te geven, de behoeften van ieder gezinslid zijn hoog en de financiële middelen zijn zeer beperkt.
In hun kamer staan twee bedden en een oud kledingkast. Er is geen tafel in de kamer wat inhoudt dat Mihai zijn huiswerk ook niet kan maken.
Toen ik op bezoek was, vond ik de kamer armoedig ingericht met oude voorwerpen, maar het was er schoon en netjes.
Het maakte indruk op me ook al waren al hun meubels en spullen oud en versleten. Ondanks de slechte financiële situatie thuis en de problemen waarmee zij worden geconfronteerd, leert Mihai goed op school en ook bij Casa Rafa.
Hij is een uitzonderlijke jongen, gehoorzaam en hardwerkend.
Vaak wordt hij door de juf van de school en de pedagoog van Casa Rafa als voorbeeld genoemd voor de andere kinderen in zijn groep.
Mihai is erg zorgzaam en is altijd bereid om anderen te helpen wanneer ze een probleem tegenkomen.
Een keer in het voorjaar toen ik de kelder aan het opruimen was vond ik wat potten jam die wij van vrienden hadden gekregen. Ik nam die potten mee om ze te verdelen onder de kinderen. Toen Mihai aan de beurt was, vertelde hij dat hij heel blij was met die pot jam. Thuis hadden ze niets te eten en een pot jam betekende veel voor hem. Hij vertelde me dat fruit jam dagen achter elkaar hun basiseten is.
Hartelijk dank voor jullie steun en voor de mogelijkheid om verhalen over onze kinderen van Casa Rafa te schrijven!
Met liefde, Ligia