Onze Roemeense projectleider Ligia Silasi vertelt:

Lieve allemaal,

Als ik vanuit Casa Rafa voor jullie ga schrijven, word ik overspoeld door dubbele gevoelens: aan de ene kant ben ik blij dat onder andere via deze verhalen de juiste hulp wordt gezocht voor de kinderen van Casa Rafa en aan de andere kant word ik verdrietig van deze ingrijpende verhalen en leef ik mee met deze kinderen. Zoals elke keer blijkt, heeft elk kind van Casa Rafa een verdrietig verhaal. Vandaag wil ik vertellen over Ramona, een triest verhaal van een meisje dat leeft in een complete armoede.

Ramona heeft vijf broers en samen met haar ouders woont ze in een huis met maar een kamer.

In plaats van ramen zijn er dekens en stukjes nylon in de kozijnen vast gemaakt en er is geen sprake van een vloer in die ruimte.

Toen ik op huisbezoek was, hebben de kinderen water op de grond gegooid en toen werd daar alleen maar modder.

Ik kon nergens nog lopen in dat huis zonder dat ik in de modder stapte.

De broertjes van Ramona waren op blote voeten en gingen spetteren met modder.

Wij hebben een tas met eten meegenomen, de kinderen waren enorm blij. Duidelijk hadden ze honger en nu konden ze wat eten. Ramona is enthousiast over Casa Rafa en vertelt aan haar broers hoe prachtig het bij Casa Rafa is. Ze heeft al best veel leerachterstanden ingehaald sinds ze hier komt.

Dat is knap gezien het feit dat ze nooit naar de peuterspeelzaal is geweest. Het is een prachtig moment om de blijdschap van Ramona op haar gezicht te zien op de momenten dat ze bij ons komt. Wanneer het ons lukt om tegenmoet te komen aan de basis behoeften van de kinderen, zijn wij enorm dankbaar voor ons werk.  Wij zijn dankbaar dat jullie ook dit verhaal van Ramona willen ontvangen.

Veel liefs,

Ligia